Marcin Pietates

Miano: Ojciec Marcin Pietates
Przydomek: Zwany Bogobojnym
Wiek: W rzeczywistości stary jak świat, lecz jego ciało ma nie więcej jak 23 lata
Zajęcie: Zakonnik
Wyznanie: Katolik
Miejsce Zamieszkania: Księtwo Oleśnickie
Pochodzenie: Watykan


Nazwanie: Zwykły diaboł, bez nazwania
Domena: Za niskiej rangi, bym miał
Zdolności:
- Niewrażliwość
Dzięki swemu piekielnemu pochodzeniu i święceniom otrzymanym po przyzwaniu, jest niewrażliwy na klątwy, uroki i insze paskudstwa

- Odprawienie Nieumarłego
Wiele czartów już zapomniało tej sztuki, lecz on nie. I jedyne, co nieumarli usłyszą od niego to bajka na dobranoc. Cytat z Biblii, którejkolwiek jej części, pełen jego wiary wystarcza by każdy nieumarły czy inszy duch nieczysty pożegnał się z tym padołem na stałe

- Spętanie
Marcin, dzięki swej głębokiej wierze i otchłannemu pochodzeniu jest w stanie spętać czarta, lub jego sługę na trochę dłużej niż jest w stanie zrobić to inny egzorcysta. Z drugiej strony jego piekielne pochodzenie także utrudnia mu tą sztukę. Gdy będzie próbował tego na potężniejszym demonie ma zdecydowanie mniejsze szanse na sukces, z powodu niepewności, która ogarnie jego umysł

- Rozmawianie ze zwierzętami i możliwość zamiany w żubra.
Czarcie dziedzictwo, pozostałość po otchłanni. Marcin jest w stanie zrozumieć każde zwierze i każde zwierze zrozumie jego. Posiadł także inny dar, przemiany w zwierze. Jego zwierzęciem jest żubr, większy o połowę od przeciętnego, bestia dość szybka, bardzo wytrzymała o pięknym brunatnym futrze.
Stosunek do braci i sióstr: Całkiem neutralny, czasem nawet pozytywny. Ale jeśli staną na mej drodze... Cóż, droga jest tylko jedna, nawet jeżeli prowadzi po trupach.


Charakter: Marcin jest zaskakująco spokojny. Czasem niektórzy by powiedzieli iż zimny. Jednak jest to dość zwodzące. Jest on osoba, którą ciężko zdenerwować, lecz w gniewie jest straszliwy i nie pohamowany. A gniew wywołany przez bluźnierstwo jest wręcz potworny i zawsze wymaga długiej pokuty później. Nie wiedzieć czemu, jest także dziwne dla niego i ciągle go to zastanawia - stał się obrońcą słabszych, a także osób, które uznał za przydatne, lub które polubił. Jednak nic nie jest mocniejsze od jego wiary w Boga, Ojca Niebieskiego i nic nie powstrzyma go przed wykonywaniem tego, co uznał za jego wolę.
Aparycja:
- W formie ludzkiej jest niezwykle wysoką osobą, o smutnej, posępnej twarzy. Brązowo, a także nie wiadomo jakiego koloru jeszcze włosy sięgają do ramion. Ma smukłe, dość umięśnione ciało, jednak nie może zostać uznany za pięknego. Nosi się przeważnie w habicie, bądź w sutannie. Rzadko chodzi ubrany w inne ubrania, lecz jeżeli sytuacja go do tego zmusi nie będzie miał problemów ze zmianą ubioru.
- W formie żubra jest niezwykle dużym, potężnym i silnym zwierzęciem o pięknym brunatnym futrze i delikatnie ciemniejszej grzywie.
- W formie demona jest bytem podobnym do legendarnych satyrów. Wysoki, umięśniony, od pasa w dół zwierzęce nogi, zakończone kopytami. Posiada się w ogon, zakończony brązową kitą. Ma długie, kasztanowe włosy i parę w miarę prostych rogów. Jego pysk zgodnie z ludzkimi standardami nie należy do ładnych, wręcz przeciwnie jest brzydki i wręcz odpychający


Historia: Przyzwany w Watykanie w 1421 AD. Papież postanowił sprawdzić czy są w stanie nawrócić czarta. O dziwo była to sztuka udana. Ciało, które zostało oddane Marcinowi, to dobrowolna ofiara jednego z księży. Po 3 latach nauki został wysłany na granicę Polsko-Czeską, po części by zwalczał zarazę husycką, a także po części, by pilnował by heretycy nie rozpowszechniali na polskich ziemiach swych praktyk. Od ponad roku pełni posługę kapłańską na Ziemi Oleśnickiej, dalej wykonując rozkazy z Watykanu i wolę swego Boga.



Ciekawostki:
- Nieprzyjaźni rozsiewają plotki, jakoby Marcin nie był, jest i nie będzie zainteresowany w kobietach. Plotka nigdy nie potwierdzona, ale także nie zdementowana
- Marcin umie posługiwać się, dość sprawnie, wielorakimi rodzajami broni białej, także tymi używanymi często przez husytów
Plotki: Jest księdzem, dość surowym, acz sprawiedliwym. Bardzo bogobojna osoba, przy której nie wolno obrazić Boga. Gorąco nie cierpi husytów, zaprzańców, heretyków i wierutnych kłamców.