Korespondencja interrupta

Droga Michalino,

Liczę, że zdrowie Ci dopisuje mimo nieprzyjemnych już chłodnych dni niedobrych do konnych przejażdżek które tak kochasz. W swym ostatnim liście do mnie pisałaś o planach odwiedzenia rodziny. Mam nadzieję, że podróż Ci się udała i przyjemnie spędziłaś czas z krewniakami. Czasami żałuję, że ja swoich tak rzadko widuję.
Poza tym, sądzę, że pora spotkać się wreszcie i porozmawiać twarzą w twarz nie zaś za pomocą pióra i pergaminu. Na myśl, że ktoś czyta naszą korespondencję robi mi się niedobrze. Nie cierpię wścibskich ludzi, a niestety tych jest wielu. Chciałabym wybrać się też z tobą na polowanie, póki śnieg jeszcze nie spadł i trop sarni będzie ciekawszy do szukania. Oczywiście w towarzystwie świty jakiejś, bo inaczej mój pan mąż chyba mnie ze skóry obedrze nie pozwoli inaczej, ze względu na nasze bezpieczeństwo. Wiesz przecież sama jaki jest przewrażliwiony.
Gdy będziesz mogła, odpisz proszę moja droga.